Σ' έναν κόσμο, που μιλάει για αθλητισμό εννοώντας το συμφέρον, την προβολή, τα κέρδη και τα συμφέροντα, ένα άθλημα προσπαθεί να επιβιώσει, στηριζόμενο στο μεράκι αυτών που ασχολούνται σ' αυτό και στα πατροπαράδοτα αθλητικά ιδεώδη.
Το χόκεϊ στον πάγο, μπορεί να μην ξέρατε ότι υπάρχει στην Ελλάδα ή μπορεί ακόμα και να μη σας αρέσει ως άθλημα. Το θέμα είναι ότι όπως κάθε άλλο άθλημα, έτσι και αυτό θά 'πρεπε να τύχει τουλάχιστον κάποιας προσοχής από τους υπεύθυνους αφού έχει τα ίδια δικαιώματα με άλλα αθλήματα. Οπως θα διαπιστώσετε παρακάτω, ούτε αυτό το λίγο γίνεται.
Ακολουθούν αποσπάσματα καταγγελίας των αθλητών της εθνικής ομάδας χόκεϊ επί πάγου (κλιμάκιο Β. Ελλάδας)- προς τους... "ανεύθυνους αρμόδιους" του ελληνικού αθλητισμού, όπως λέει χαρακτηριστικά.
Περιληπτικά, η επιστολή αναφέρεται στα χίλια - μύρια προβλήματα, που αντιμετωπίζει το χόκε στον πάγο και που πηγάζουν από την "μη σοβαρότητα, τον παραλογισμό και την αλληλοκάλυψη ευθυνών των φορέων".
Το Σεπτέμβριο του 1993, λόγω των επικείμενων εκλογών η χρηματοδότηση της ΓΓΑ προς την ομοσπονδία παγοδρομιών πάγωσε... παγώνοντας και τις προσπάθειες της εθνικής, η οποία κατήγγειλε τη χλιαρή στάση της ομοσπονδίας.
Η ΓΓΑ ορίζει επιτροπή οικονομικού ελέγχου της ΕΟΠΑΓ από τον Ιανουάριο του 1994, αλλά δεν ορίζει προσωρινή επιτροπή για τη διαχείριση των χρωμάτων που δικαιούνταν η εθνική (85 εκατομμύρια), η οποία σημειωτέον ετοιμαζόταν (όσο μπορούσε) για το παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Οι αθλητές της εθνικής δίκαια διερωτούνται μέσα στην επιστολή, μήπως τα λεφτά πήγαν σε πιο κερδοφόρες ομοσπονδίες.
Στην επιστολή, επίσης αναφέρεται το πρόβλημα της έλλειψης παγοδρομίων - προπονητηρίων. Υπάρχουν δύο μόνο ιδιωτικά, σε κακή κατάσταση στην Αθήνα, τα οποία όμως δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει η εθνική αφού ο κορμός της είναι 12 παίκτες από τη Θεσσαλονίκη! στην οποία δεν υπάρχει προπονητήριο με αποτέλεσμα ο Αρης νά 'χει έδρα στη... Βουλγαρία!
Για την ιστορία εμείς ν' αναφέρουμε ότι η εθνική πήγε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα που έγινε στη Ν. Αφρική, με πληρωμένα τα έξοδα από Αθήνα σε Γιοχάνεσμπουργκ από τη... διεθνή ομοσπονδία. Η διαδρομή Αθήνα - Θεσσαλονίκη και Θεσσαλονίκη - Αθήνα έγινε με προσωπικά έξοδα των αθλητών. Και όχι μόνο αυτό...
...Η εθνική - που σημειωτέον τερμάτισε τελικά ένατη, χωρίς ουσιαστικά καμιά προετοιμασία - στην επιστροφή της, είχε να αντιμετωπίσει και τις κινητοποιήσεις των αγροτών. Οι αθλητές έπρεπε να επιστρέψουν στις δουλειές τους, αλλά κανένας υπεύθυνος δεν βρέθηκε να τους βοηθήσει.
Αποτέλεσμα; Ο προπονητής παίκτης Παύλος Καπαγιαννίδης πλήρωσε από την τσέπη του δώδεκα αεροπορικά εισιτήρια, για να επιστρέψον οι δώδεκα στη Θεσσαλονίκη.
Να σημειωθεί επίσης ότι χάρη στο "φοβερό ενδιαφέρον" των υπευθύνων, χάθηκαν δύο τιμητικές προσκλήσεις του Αρη ή της εθνικής (αφού ο κορμός της ε�αι ο Αρης) σε δύο τουρνουά στη Γιουγκοσλαβία ένα από 10-14 Νοεμβρίου 1994 και ένα από 27-12-94 έως 5-1-95 και ενώ η πρόσκληση ήρθε στις 31 Αυγούστου 1994! (απόφαση πρόσκλησης στις 23 Αυγούστου).
Τα χαμόγελα, με όλα αυτά θα μπορούσαν νά 'χουν παγώσει στον... πάγο! Τώρα, γιατί δεν πάγωσαν; Μάλλον η αγάπη για το άθλημα είναι πολύ... θερμή.
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Ακολουθούν κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα της επιστολής προς τον κ. Λιάνη με ημερομηνία 12-12-1994.
Το παρόν αποτελεί μια ακόμη καταγγελία των αθλητών της εθνικής ομάδας χόκεϊ επί πάγου (κλιμάκιο Β. Ελλάδος) προς τους "ανεύθυνους αρμόδιους" του ελληνικού αθλητισμού. Ως υπεύθυνοι πολίτες αυτής της χώρας απαιτούμε να διαθέσετε λίγο από τον εργασιακό σας χρόνο για το ζήτημά μας.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εθνική χόκεϊ από τη μέρα της ίδρυσης της έως και σήμερα, ξεκινούν από τη μη σοβαρότητα αλλά και το πνεύμα παραλογισμού και αλληλοκάλυψης ευθυνών που κυριαρχεί τους αρμόδιους φορείς.
Σωστά λοιπόν η διεύθυνση της ΓΓΑ ξεκινάει οικονομικό έλεγχο προς την ΕΟΠΑΓ, γιατί όμως δεν ενήργησε το ίδιο σωστά ως προς το συγκρότημα της εθνικής; Γιατί δενδιόρισε προσωρινή επιτροπή διαχείρισης των χρημάτων τα οποία βάσει προγράμματος θα έπαιρνε η ΕΟΠΑΓ από την ΓΓΑ (35.000.000 δρχ. για τους μήνες Σεπτέμβριο έως και Δεκέμβριο 1993 και 50.000.000 δρχ. για το 1994) ώστε να μπορέσει και η εθνική να κάνει την κατάλληλη προετοιμασία για τους επερχόμενους προγραμματισμένους αγώνες του παγκοσμίου πρωταθλήματος.
Μήπως έχει αρχίσει ένας χορ� οικονομικών συμφερόντων και τα χρήματα αυτά (της ΕΟΠΑΓ), έχουν διατεθεί εν γνώσει της ΓΓΑ κάπου αλλού; Μήπως σε κάποιες άλλες ομοσπονδίες (ποδοσφαίρου - μπάσκετ - βόλλε κλπ.) πιο κερδοφόρες για τις τσέπες των αρμοδίων, οι οποίοι σαν μοναδικό σκοπό έχουν την απόκτηση χρημάτων που δεν τους ανήκουν; Ενώ στη συνέχεια τα ξεκοκαλίζουν ανενόχλητοι, τη στιγμή που αυτοί κρατούν τους βασικούς ρόλους στο θέατρο που λέγεται αθλητισμός;
Ετσι φαίνεται το βρώμικο παιχνίδι το οποίο παίζεται στην πλάτη της εθνικής μας και δείχνει την επιθετικότητα και την εχθρότητα προς το άθλημα αυτό και προς τους ίδιους τους αθλητές.
Ο πυρήνας της εθνικής (τα 12 άτομα - αθλητές) βρίσκεται στη Βόρειο Ελλάδα, η οποία δεν διαθέτει ούτε ένα υποτυπώδες παγοδρόμιο. Οι παίκτες αυτοί λοιπόν φυσικό και επόμενο είναι, λόγω της απόστασης και των επαγγελματικών των υποχρεώσεων να μην μπορούν σχεδόν ποτέ, όχι μόνο να προπονηθούν αλλά ούτε οπτική εικόνα να εξασφαλίσουν των 2 αυτών παγοδρομιών (σ.σ. των Αθηνών).
Εδώ τίθεται το εξής ερώτημα πλέον. Τα χρήματα τα οποία χορηγούνται και υποτίθεται ότι είναι για το χώρο προπόνησης της εθνικής και καταλήγουν στα παγοδρόμια αυτά, για ποιό λόγο δίνονται όταν η εθνική δεν μπορεί να προπονηθεί;
Γιατί να μην υπάρχει κι ένα παγοδρόμιο στη Βόρειο Ελλάδα που να καλύπτει τις ανάγκες των αθλητών της Μακεδονίας και να δημιουργήσει τόπο προσέλκυσης και άλλων προσώπων;
Λυπούμαστε λοιπόν μ' όλα αυτά γιατί φαίνεται εδώ πιο καθαρά ίσως το ρατσιστικό προσωπείο της ΓΓΑ, θεωρώντας μόνο την Αθήνα Ελλάδα, ενώ ειδικά τη Μακεδονία την έχει τοποθετήσει σε δεύτερη θέση λες και είναι υποανάπτυκτος λαός, πολίτες β κατηγορίες, χωρίς αξία και δικαιώματα, λες και δεν είναι Ελλάδα. Η πράξη σας αυτή ποδοπατεί και εξευτελίζει την αξιοπρέπεια μας όχι μόνο σαν αθλητές αλλά και σας Μακεδόνες.
Επειδή η εθνική δεν δέχεται πια τα μεγάλα κεφάλια να κατατρώνε σαν τρωκτικά τις βάσεις του οικοδομήματος που λέγεται αθλητισμός, προδίδοντας έτσι το ελληνικό αθλητικό πνεύμα, απαιτούμε να δείξει η ΓΓΑ ή κάποος αρμόδιος την ανάλογη προσοχή (ας μην ξεχάσουν οι εκλεγμένοι από τον ελληνικό λαό ότι προσφέρθηκαν από μόνοι τους να υπηρετήσουν το έθνος, και ως αρμόδιοι του αθλητισμού ας θυμηθούν ότι δεν είναι αυτοί αφεντικά αλλά υπηρέτες αυτού του λαού) και να δοθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερη λύση. Ισως έτσι διασωθεί και διαδοθεί το άθλημα αυτό, του οποίου κάποιοι πιο διορατικοί παρατηρητές θα είχαν καταλάβει την αξία και την προσφορά.
Αν δεν γίνει αυτό, οι ευθύνες θα είναι δικές σας όταν πέσουν οι κουρτίνες της αυλαίας του θεάτρου που μας παίξατε.
Το χόκεϊ στον πάγο, μπορεί να μην ξέρατε ότι υπάρχει στην Ελλάδα ή μπορεί ακόμα και να μη σας αρέσει ως άθλημα. Το θέμα είναι ότι όπως κάθε άλλο άθλημα, έτσι και αυτό θά 'πρεπε να τύχει τουλάχιστον κάποιας προσοχής από τους υπεύθυνους αφού έχει τα ίδια δικαιώματα με άλλα αθλήματα. Οπως θα διαπιστώσετε παρακάτω, ούτε αυτό το λίγο γίνεται.
Ακολουθούν αποσπάσματα καταγγελίας των αθλητών της εθνικής ομάδας χόκεϊ επί πάγου (κλιμάκιο Β. Ελλάδας)- προς τους... "ανεύθυνους αρμόδιους" του ελληνικού αθλητισμού, όπως λέει χαρακτηριστικά.
Περιληπτικά, η επιστολή αναφέρεται στα χίλια - μύρια προβλήματα, που αντιμετωπίζει το χόκε στον πάγο και που πηγάζουν από την "μη σοβαρότητα, τον παραλογισμό και την αλληλοκάλυψη ευθυνών των φορέων".
Το Σεπτέμβριο του 1993, λόγω των επικείμενων εκλογών η χρηματοδότηση της ΓΓΑ προς την ομοσπονδία παγοδρομιών πάγωσε... παγώνοντας και τις προσπάθειες της εθνικής, η οποία κατήγγειλε τη χλιαρή στάση της ομοσπονδίας.
Η ΓΓΑ ορίζει επιτροπή οικονομικού ελέγχου της ΕΟΠΑΓ από τον Ιανουάριο του 1994, αλλά δεν ορίζει προσωρινή επιτροπή για τη διαχείριση των χρωμάτων που δικαιούνταν η εθνική (85 εκατομμύρια), η οποία σημειωτέον ετοιμαζόταν (όσο μπορούσε) για το παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Οι αθλητές της εθνικής δίκαια διερωτούνται μέσα στην επιστολή, μήπως τα λεφτά πήγαν σε πιο κερδοφόρες ομοσπονδίες.
Στην επιστολή, επίσης αναφέρεται το πρόβλημα της έλλειψης παγοδρομίων - προπονητηρίων. Υπάρχουν δύο μόνο ιδιωτικά, σε κακή κατάσταση στην Αθήνα, τα οποία όμως δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει η εθνική αφού ο κορμός της είναι 12 παίκτες από τη Θεσσαλονίκη! στην οποία δεν υπάρχει προπονητήριο με αποτέλεσμα ο Αρης νά 'χει έδρα στη... Βουλγαρία!
Για την ιστορία εμείς ν' αναφέρουμε ότι η εθνική πήγε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα που έγινε στη Ν. Αφρική, με πληρωμένα τα έξοδα από Αθήνα σε Γιοχάνεσμπουργκ από τη... διεθνή ομοσπονδία. Η διαδρομή Αθήνα - Θεσσαλονίκη και Θεσσαλονίκη - Αθήνα έγινε με προσωπικά έξοδα των αθλητών. Και όχι μόνο αυτό...
...Η εθνική - που σημειωτέον τερμάτισε τελικά ένατη, χωρίς ουσιαστικά καμιά προετοιμασία - στην επιστροφή της, είχε να αντιμετωπίσει και τις κινητοποιήσεις των αγροτών. Οι αθλητές έπρεπε να επιστρέψουν στις δουλειές τους, αλλά κανένας υπεύθυνος δεν βρέθηκε να τους βοηθήσει.
Αποτέλεσμα; Ο προπονητής παίκτης Παύλος Καπαγιαννίδης πλήρωσε από την τσέπη του δώδεκα αεροπορικά εισιτήρια, για να επιστρέψον οι δώδεκα στη Θεσσαλονίκη.
Να σημειωθεί επίσης ότι χάρη στο "φοβερό ενδιαφέρον" των υπευθύνων, χάθηκαν δύο τιμητικές προσκλήσεις του Αρη ή της εθνικής (αφού ο κορμός της ε�αι ο Αρης) σε δύο τουρνουά στη Γιουγκοσλαβία ένα από 10-14 Νοεμβρίου 1994 και ένα από 27-12-94 έως 5-1-95 και ενώ η πρόσκληση ήρθε στις 31 Αυγούστου 1994! (απόφαση πρόσκλησης στις 23 Αυγούστου).
Τα χαμόγελα, με όλα αυτά θα μπορούσαν νά 'χουν παγώσει στον... πάγο! Τώρα, γιατί δεν πάγωσαν; Μάλλον η αγάπη για το άθλημα είναι πολύ... θερμή.
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Ακολουθούν κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα της επιστολής προς τον κ. Λιάνη με ημερομηνία 12-12-1994.
Το παρόν αποτελεί μια ακόμη καταγγελία των αθλητών της εθνικής ομάδας χόκεϊ επί πάγου (κλιμάκιο Β. Ελλάδος) προς τους "ανεύθυνους αρμόδιους" του ελληνικού αθλητισμού. Ως υπεύθυνοι πολίτες αυτής της χώρας απαιτούμε να διαθέσετε λίγο από τον εργασιακό σας χρόνο για το ζήτημά μας.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εθνική χόκεϊ από τη μέρα της ίδρυσης της έως και σήμερα, ξεκινούν από τη μη σοβαρότητα αλλά και το πνεύμα παραλογισμού και αλληλοκάλυψης ευθυνών που κυριαρχεί τους αρμόδιους φορείς.
Σωστά λοιπόν η διεύθυνση της ΓΓΑ ξεκινάει οικονομικό έλεγχο προς την ΕΟΠΑΓ, γιατί όμως δεν ενήργησε το ίδιο σωστά ως προς το συγκρότημα της εθνικής; Γιατί δενδιόρισε προσωρινή επιτροπή διαχείρισης των χρημάτων τα οποία βάσει προγράμματος θα έπαιρνε η ΕΟΠΑΓ από την ΓΓΑ (35.000.000 δρχ. για τους μήνες Σεπτέμβριο έως και Δεκέμβριο 1993 και 50.000.000 δρχ. για το 1994) ώστε να μπορέσει και η εθνική να κάνει την κατάλληλη προετοιμασία για τους επερχόμενους προγραμματισμένους αγώνες του παγκοσμίου πρωταθλήματος.
Μήπως έχει αρχίσει ένας χορ� οικονομικών συμφερόντων και τα χρήματα αυτά (της ΕΟΠΑΓ), έχουν διατεθεί εν γνώσει της ΓΓΑ κάπου αλλού; Μήπως σε κάποιες άλλες ομοσπονδίες (ποδοσφαίρου - μπάσκετ - βόλλε κλπ.) πιο κερδοφόρες για τις τσέπες των αρμοδίων, οι οποίοι σαν μοναδικό σκοπό έχουν την απόκτηση χρημάτων που δεν τους ανήκουν; Ενώ στη συνέχεια τα ξεκοκαλίζουν ανενόχλητοι, τη στιγμή που αυτοί κρατούν τους βασικούς ρόλους στο θέατρο που λέγεται αθλητισμός;
Ετσι φαίνεται το βρώμικο παιχνίδι το οποίο παίζεται στην πλάτη της εθνικής μας και δείχνει την επιθετικότητα και την εχθρότητα προς το άθλημα αυτό και προς τους ίδιους τους αθλητές.
Ο πυρήνας της εθνικής (τα 12 άτομα - αθλητές) βρίσκεται στη Βόρειο Ελλάδα, η οποία δεν διαθέτει ούτε ένα υποτυπώδες παγοδρόμιο. Οι παίκτες αυτοί λοιπόν φυσικό και επόμενο είναι, λόγω της απόστασης και των επαγγελματικών των υποχρεώσεων να μην μπορούν σχεδόν ποτέ, όχι μόνο να προπονηθούν αλλά ούτε οπτική εικόνα να εξασφαλίσουν των 2 αυτών παγοδρομιών (σ.σ. των Αθηνών).
Εδώ τίθεται το εξής ερώτημα πλέον. Τα χρήματα τα οποία χορηγούνται και υποτίθεται ότι είναι για το χώρο προπόνησης της εθνικής και καταλήγουν στα παγοδρόμια αυτά, για ποιό λόγο δίνονται όταν η εθνική δεν μπορεί να προπονηθεί;
Γιατί να μην υπάρχει κι ένα παγοδρόμιο στη Βόρειο Ελλάδα που να καλύπτει τις ανάγκες των αθλητών της Μακεδονίας και να δημιουργήσει τόπο προσέλκυσης και άλλων προσώπων;
Λυπούμαστε λοιπόν μ' όλα αυτά γιατί φαίνεται εδώ πιο καθαρά ίσως το ρατσιστικό προσωπείο της ΓΓΑ, θεωρώντας μόνο την Αθήνα Ελλάδα, ενώ ειδικά τη Μακεδονία την έχει τοποθετήσει σε δεύτερη θέση λες και είναι υποανάπτυκτος λαός, πολίτες β κατηγορίες, χωρίς αξία και δικαιώματα, λες και δεν είναι Ελλάδα. Η πράξη σας αυτή ποδοπατεί και εξευτελίζει την αξιοπρέπεια μας όχι μόνο σαν αθλητές αλλά και σας Μακεδόνες.
Επειδή η εθνική δεν δέχεται πια τα μεγάλα κεφάλια να κατατρώνε σαν τρωκτικά τις βάσεις του οικοδομήματος που λέγεται αθλητισμός, προδίδοντας έτσι το ελληνικό αθλητικό πνεύμα, απαιτούμε να δείξει η ΓΓΑ ή κάποος αρμόδιος την ανάλογη προσοχή (ας μην ξεχάσουν οι εκλεγμένοι από τον ελληνικό λαό ότι προσφέρθηκαν από μόνοι τους να υπηρετήσουν το έθνος, και ως αρμόδιοι του αθλητισμού ας θυμηθούν ότι δεν είναι αυτοί αφεντικά αλλά υπηρέτες αυτού του λαού) και να δοθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερη λύση. Ισως έτσι διασωθεί και διαδοθεί το άθλημα αυτό, του οποίου κάποιοι πιο διορατικοί παρατηρητές θα είχαν καταλάβει την αξία και την προσφορά.
Αν δεν γίνει αυτό, οι ευθύνες θα είναι δικές σας όταν πέσουν οι κουρτίνες της αυλαίας του θεάτρου που μας παίξατε.
